الگوی پیش بینی اضطراب اجتماعی با توجه به مؤلفه های شناختی رفتاری

اضطراب اجتماعی یکی از ناتوان کننده‏ترین اختلالات اضطرابی می باشد که تاثیر منفی بر تمام ابعاد زندگی مبتلایان دارد. با وجود این حقیقت که نرخ شیوع آن در طول عمر نسبتاً بالا می‏باشد، نقش عوامل موثر و عوامل مرتبط با آن به خوبی درک نشده است. هدف پژوهش حاضر تعیین الگوی پیش بینی اضطراب اجتماعی از راه بررسی متغیرهای افسردگی، شرم، بازداری رفتاری، کمرویی و خشم به عنوان پیش‏بینی‏کننده‏های اضطراب اجتماعی بوده است. روش پژوهش از نوع همبستگی بوده و نمونه شامل 581 (245 مرد و 346 زن) دانشجوی دانشگاه شاهد بودند که به وسیله روش نمونه‏گیری خوشه‏ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‏ها از مقیاس‏های سیاهه فوبیای اجتماعی، مقیاس تجدید نظر شده کمرویی چک و باس، سومین فرم مقیاس عاطفه خودآگاهی بزرگسالان، مقیاس فعال سازی رفتاری و بازداری رفتاری کارور و وایت، مقیاس افسردگی اضطراب استرس و مقیاس صفت- حالت بیان خشم استفاده شد. داده‏ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان چندگانه با استفاده از نرم افزار 16spss- بررسی شدند.تمام متغیرها رابطه معناداری با اضطراب اجتماعی داشتند. نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که به استثنای متغیر خشم که توان پیش بینی اضطراب اجتماعی را ندارد، سایر متغیرهای مورد بررسی (افسردگی، شرم، بازداری رفتاری، کمرویی) می‏توانند اضطراب اجتماعی را پیش بینی کنند. گر چه بخشی از نتایج با یافته‏های دیگر تحقیقات همسوئی دارد، اما در مورد بخشی دیگر از نتایج می باید با احتیاط برخورد نمود و در واقع پژوهش های بیشتر بین فرهنگی و درون فرهنگی می توانند به تدقیق یافته ها کمک کنند.